Kręcony na Warmii i Mazurach „IO” i dwa dokumenty z szansą na Europejskie Nagrody Filmowe

Współfinansowany przez PISF oraz Warmińsko-Mazurski Fundusz Filmowy „IO” Jerzego Skolimowskiego znalazł się wśród 30 tytułów kandydujących do Europejskich Nagród Filmowych. 

To kolejne już wyróżnienie po tym, jak obraz otrzymał Nagrodę Jury na tegorocznym Festiwalu w Cannes. Z kolei w gronie 15 dokumentów znalazły się: „Anioły z Sindżaru” Hanny Polak i „Film balkonowy” Pawła Łozińskiego.

Jak informuje na swoich stronach PISF polski kandydat o nominacje będzie rywalizować z takimi produkcjami, jak: „Alcarras” Carli Simon, „Belfast” Kennetha Branagha, „Close” Lukasa Dhonta, „Godland” Hlynura Pálmasona, „Holy Spider” Ali Abbasiego, „Matki równoległe” Pedro Almodovara, „Tori i Lokita” braci Dardenne czy „W trójkącie” Rubena Ostlunda.

„IO” to polsko-włoska koprodukcja o historii prostego osiołka w coraz bardziej zawiłej rzeczywistości. Przekazywane z rąk do rąk zwierzę spotyka na swej drodze zarówno ludzi dobrych, jak i złych. Historia jest filmową alegorią, a tytuł filmu nawiązuje do dźwięku, jaki wydają osły. Współautorką scenariusza, obok Jerzego Skolimowskiego, jest Ewa Piaskowska. Autorami zdjęć są: Michał Dymek, Michał Englert i Paweł Edelman, kierownikiem produkcji Tomasz Morawski, a za montaż odpowiedzialna jest Agnieszka Glińska. W obsadzie filmu znaleźli się m.in. Lorenzo Zurzolo, Sandra Drzymalska, Mateusz Kościukiewicz i Tomasz Organek. Film był kręcony m.in. na Warmii i Mazurach.

Kolejnym filmem z szansą na nagrodę jest dokument „Film balkonowy”. Światowa premiera „Filmu balkonowego” odbyła się w 2021 roku w Locarno, gdzie zdobył on prestiżową nagrodę Grand Prix Semaine de la critique/Prix SRG SSR. Polska premiera obrazu miała miejsce na Millennium Docs Against Gravity (wyróżnienie i nagroda publiczności). Dokument był również prezentowany m.in. w sekcji konkursowej festiwalu DOK Leipzig, a także na festiwalach w Luksemburgu, Czechach, Australii czy Gruzji. Tylko w 2022 roku wyróżniono go na festiwalach w Biarritz, Trieście, Brazylii, Zagrzebiu czy Nowej Zelandii. Reżyserem, autorem scenariusza i zdjęć do „Filmu balkonowego” jest Paweł Łoziński.

W opisie jego fabuły czytamy: Czy każdy może być bohaterem filmu? Czy świat da się zamknąć w jednym kadrze? Reżyser Paweł Łoziński przygląda się ludziom ze swojego balkonu. Przechodzą uśmiechnięci, smutni, zamyśleni, zagapieni w telefony, młodzi i starzy. Mieszkańcy dzielnicy albo przypadkowi goście, zwyczajni przechodnie. Autor zaczepia, zadaje pytania, rozmawia o tym, jak radzą sobie z życiem. Stojąc tam z kamerą przez ponad dwa lata, stworzył miejsce dialogu, świecki konfesjonał, przy którym każdy może się zatrzymać i opowiedzieć o sobie innym ludziom. Bohaterowie niosą w sobie zagadki i tajemnice, nie dają się łatwo zaszufladkować. Każda ludzka historia jest wyjątkowa, a życie jest nie do wymyślenia. „Film balkonowy” to radykalny powrót do początków kina, kiedy człowiek przychodził do kamery. Może wystarczy zatrzymać się na dłużej, żeby zobaczyć więcej.

Autor: Ł. Adamski/PISF
Redakcja: M. Rutynowski