Jak wygląda polskie kino dla dzieci i nastolatków?

W Dzień Dziecka rozmawialiśmy o tym, skąd bierze się komercyjny sukces polskiego kina dla młodszych widzów. Czy mamy do czynienia z reaktywacją kina dla nastolatków w polskim wydaniu? Zapraszamy na rozmowę z filmoznawczynią i edukatorką kulturalną dr Aleksandrą Drzał-Sierocką. 

 „Za duży na bajki”, nowa „Akademia Pana Kleksa”, „Kajtek czarodziej” czy „O psie, który jeździł koleją”- to tylko niektóre tytuły familijnego kina, które odniosły w ostatnich latach sukces komercyjny w polskich kinach. Czy można powiedzieć, że odradza się tradycja polskiego kina dla młodzieży z czasów, gdy powstawały takie klasyki jak „Podróż za jeden uśmiech”, seria o Panu Samochodziku czy „Przyjaciel wesołego diabła”?

 Jak dziś, w erze social mediów i przyklejonych do rąk smartfonów, edukować filmowo dzieci i młodzież? Czy sala kinowa może być dla nich nadal magiczna? Jak na filmy w kinie reagują dziś kilkuletnie dzieci i skąd wśród nastolatków popularność tak kontrowersyjnego tytułu jak „Piep*zyć Mickiewicza”?

Posłuchaj audycji Łukasza Adamskiego

 O tym wszystkim w rozmowie z Łukaszem Adamskim opowie Aleksandra Drzał-Sierocka, doktor nauk humanistycznych z wieloletnim doświadczeniem pracy akademickiej, która obecnie związana jest m.in z Teatrem im. Stefana Jaracza w Olsztynie i dobromiejskim Centrum Kulturalno-Bibliotecznym. Drzał- Sierocka jest też autorką m.in. monografii „Filmy do zjedzenia. Obrazy jedzenia w kinie amerykańskim” oraz redaktorką tomu „W garnku kultury. Rozważania nad jedzeniem w przestrzeni społeczno-kulturowej”.

Zapraszamy w niedzielę, 1 czerwca o 10.05